ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ENDURO, ΓΡΕΒΕΝΑ 2η ΜΕΡΑ

Τέσσερα κινητά άρχισαν να φωνάζουν στις 6:20 το πρωί της Κυριακής και διοκόπτουν βίαια τον γλυκό ύπνο μου, αλλά και των τριών φίλων που έχουν έρθει για υποστήριξη (thanx bros!) του team Husaberg - Gas Gas. Δεν υπάρχει χρόνος για χουζούρι καθώς με περιμένει μια ακόμη απαιτητική αγωνιστική μέρα. Σηκώνομαι μονομιάς, αλλά νιώθω το σώμα μου να ακολουθεί με δυσκολία. Η κούραση της προηγούμενης ημέρας μου βαραίνει τα πόδια και βιάζομαι να βγω στο μπαλκόνι για να αφυπνηστώ ταχύτερα. Μαγεία! Βρίσκομαι στο χωριό Ζιάκα του Νομού Γρεβενών και απολαμβάνω την ανατολή του ήλιου, με το κελάηδισμα των πουλιών και το κελάρισμα από το ρυάκι ως μουσική υπόκρουση. Γαλήνη, ηρεμία. Αισθάνομαι ότι θα μπορούσα να πετάξω μακριά τα αστικά μου γονίδια και να ζήσω για πάντα κοντά στη φύση. Μια αγουροξυπνημένη φωνή με επαναφέρει: "Χρόνους έβγαλες; Προσοχή δεν είναι ίδιοι με τους χτεσινούς..." Όπα! Ξέχασα, δεν βρίσκομαι εδώ για ρομάντσο, είμαι εδώ για να ανοίξω άγρια το γκάζι στο Husaberg, γιανα οδηγήσω enduro! Μάλιστα σήμερα πρέπει να πιέσω πιο πολύ στις ζόρικες ειδικές, θέλω να οδηγήσω καλύτερα...
Τρώμε πρωινό με τον ξενοδόχο να μας ταξιδεύει με υπέροχες ιστορίες για αρκούδες (ναι, φίλοι μου υπάρχουν κάποιες περιοχές στην Ελλάδα που οι κάτοικοι τους έχουν μάθει να ζουν με αυτά τα υπέροχα ζώα...) και ετοιμάζομαι ψυχολογικά για τον αγώνα. Ναι, φυσικά κι έχω άγχος.
Λίγα λεπτά μετά τις 8:30 παίρνω εκκίνηση και πέντε λεπτά αργότερα αμολάω τον συμπλέκτη ξεκινώντας την πρώτη ειδική που είναι και η πιο δύσκολη. Ξεκινώ μαγκωμένος, αλλά οι φωνές του Χελιώτη που βρισκεται σε μια στροφή μερικά μέτρα πιο κάτω με αφυπνίζουν. Το πιασμένο μου κορμί προσπαθεί να ξυπνήσει (ευτυχώς που φρόντισανα κανω 30 λεπτά διαστάσεις μετά το πρωινό...) και η αδρεναλίνη αναλαμβάνει να τσιτώσει όλες μου τις αισθήσεις. Γουστάρω! Μια ώρα αργότερα αισθανόμουν μια χαρά, η κούραση είχε φύγει και απολάμβανα οδήγηση στην υπέροχη διαδρομή.
Αν και ο τρόπος αντίδρασης των αθλητών στα λάθη της οργάνωσης δεν ήταν καλός, ωστόσο οι μέχρι χτες ανένδωτοι διοργανωτές έσκυψαν πάνω από τα προβλήματα κι έσπευσαν με επιτυχία να κλείσουν τρύπες:

-Η διάρκεια του αγώνα μειώθηκε από τους τρεις σε δύο γυρους. Πολύ σωστά κάθώς οι περισσότεροι αγωνιζομενοι είχαν μακρύ ταξίδι μπροστά τους και δεν ήταν αναγκαίο να τερματίσουν και σήμερα αργά το απόγευμα. Μάλιστα το σύνολο της διάρκειας των ειδικών ξεπέρασε τα 50' λεπτά και ουδείς χαρακτήρισε τον αγώνα μικρό.
-Δώθηκε επι πλέον χρόνος σε όλα τα ΣΕΧ, οι χρόνοι χαλάρωσαν και μπορέσαμε και απολαύσαμε την υπέροχη αυτή διαδρομή και την μαγική θέα σε πολλά σηεία της. Όχι δεν οδηγούσαμε χαλαρά στις απλές, αλλά είχαμε περισσότερο χρόνο για να πάρουμε ανάσες και να σταματήσουμε σε κάποια όμορφα "μπαλκόνια". Κατά την γνώμη μου επιπλέον χρόνος μπορούσε να δωθεί μόνο στο πρώτο και τέταρτο ΣΕΧ (σ' αυτό μάλιστα περισσότερο από πέντε λεπτά).
-Αντικαταστάθηκαν οι πυροσβεστήρες στους ανεφοδιασμούς.
-Τοποθετήθηκαν περισσότεροι κριτές στις ειδικές.
-Ένα σημείο που κόβονταν κορδέλες στη δεύτερη ειδική, "οχυρώθηκε" και λύθηκε το πρόβλημα.
-Υπήρχαν άτομα που βοηθούσαν μέσα στο δύσκολο ποτάμι.

Έτσι, έγινε ένας καταπληκτικός αγώνας για τον οποίο θα πρέπει να μετανιώνουν όσοι δεν συμμετείχαν. Ο Νομός Γρεβενών είναι ιδανκός για enduro και θέλουμε να αγωνιζόμαστε κάθε χρόνο σε αυτά τα μαγευτικά μέρη, χαμένοι στην άγρια φύση...
Ζητούμε λοιπόν από τον ΜΟΓ να αφουγκράζεται τον αγωνιστικό παλμό στην Ελλάδα και την επόμενη χρονιά να εστιάσει ώστε να πάρει άριστα δέκα στην διοργάνωση και όχι μόνο στην διαδρομή...